ريل شيشه اي احساس
Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ دل نوشته ها Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ
داستان ها و مطالب عاشقانه
5 آذر 1389برچسب:, :: 16:50 ::  نويسنده :

 

با برف نشان خانه ات را گفتم

شاعر شدم و  ترانه ات را گفتم

روزی که خدا فرشته میخواست به او

من زیر لبی نشانه ات را گفتم

*

رویای مرا دو چشمه ی ابی کن

شبهای مرا اسیر بی خوابی کی

از کلبه ی من برو تو ماهی بانو

شبهای جهان را همه مهتابی کن

*

زمستان نگاهت خیس برف است

وراز چشم های تو شگرف است

عزیزم بی خودی جدی نگیری

نمیدانی که شاعر مرد حرف است؟؟

 

برخیز و بیا ترانه در جانم ریز

   دل، تازه کن و جوانه در جانم ریز

   شادابی ِ شاخه های شبنم زده را

  چون باور ِ عاشقانه در جانم ریز

 

-------

 

 

با آینه ات گفت و شنودم زیباست

   پنهان نتوان کرد درودم زیباست

   آن دم که سراینده ی شفاف ِ توام

   در سینه، سرود ِ لنگرودم زیباست

 

 

باران، باران، دوباره باران آمد

   مهمان ِ زلال ِ شاخساران آمد

  آمد که امید ِ کشته را سبز کند

  یاران! باران، به کشتزاران آمد

 

 

 

گندم گندم، بتاب بر خرمن ِ من

   ای شادتر از نسیم ِ پیراهن ِ من

   آن واژه ی ناسروده ی بی تابم

   بنویس مرا کاغذ ِ شعرت، تن من

 

 

اينک که تو با منی و من با گل‌سرخ

   همواره در آتش است با ما گل‌سرخ

   درشعرِ معطرش رها بايدگشت

   شادا من و شادا تو و شادا گل‌سرخ

 

 

 

من آمده ام که شعر ِ فردا باشم

   معنای معطر ِ غزل ها باشم

   بر گستره عاطفه ها خیمه زنم

   هر جا که دلی تپید آنجا باشم

 

 

بگشا! بگشا! دریچه ها را بگشا!

   بر خاطره ها دریچه ها را بگشا!

   با تو دل ِ من، هوای دیگر دارد

  شادی ِ مرا دریچه ها را بگشا!

 

 

 

 در صبح ِ شکوفه، در بَرَت می خواهم

   شبنم زده و تازه ترت می خواهم

   آندم که به ساحل ِ تو نزدیکترم

   دریا – دریا، بیشترت می خواهم

 

 

 

 

با من بنشین و باز زیبایم کن

   زیبایی ِ عاشقان ِ فردایم کن

   آن دانه ی افشانده در خاک ِ توام

   گندم شده ام، بیا تماشایم کن

 

 

 

من آمده‌ام ز عشقها بنويسم

   از زمزمة دل ِ شما بنويسم

   خوشتر زصدای عشق، آوايی نيست

   من آمده‌ام ازين صدا بنويسم

 

 

 

سخت است زمانه، سخت، شعری بنویس!

   از خنده ِ خوب ِ بخت، شعری بنویس!

   شاعر! تپش بنفشه ها را بنگار!

   از سبزترین درخت، شعری بنویس!

 

 

 

 

سودازده ام، دوباره بشناس مرا

     سرشار کن از ترانه ی یاس مرا

    هیهات، چه دور ماندم از شور حیات

     بازآ و بِبَر به سمت ِ گیلاس مرا

 

 

 

 

سُرخي ِ شفق، زبانه از من دارد

   اين باغِ ِ جوان، جوانه از من دارد

   آن دل كه چكامه ی بهاران با اوست

   شيدايي ِ بي‌كرانه از من دارد

 

گفتی كه:«بمان بهارگل می كارد...باران گلاب برسرت می بارد»

آنجاكه كسی دوست ندارد مارا...باشیم ونباشیم چه فرقی دارد؟

تصوير اصلي را ببينيد

ريحانه

 



نظرات شما عزیزان:

سیزده
ساعت12:08---16 ارديبهشت 1390
کف کردم بابا......!

غریب
ساعت22:08---19 بهمن 1389
وای من عاشق دکلمه ام . وبلاگتون زیباست فقط یه کم شلوغه . داستانهاشو بیشتر کنین

امیر علی
ساعت22:01---19 بهمن 1389
وای چقدر داستان غمناکی بود . از این مطالب بیشتر بزار دوست عزیز

soad
ساعت12:07---19 بهمن 1389
salam wooooooooooooooooooow che ghamnake inja

Naghmeh
ساعت0:15---16 دی 1389
خیلی قشنگه


نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





    درباره وبلاگ

به وبلاگ خودتون خوش آمدید.
    آخرین مطالب
    آرشيو وبلاگ
    پيوندها

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان یار مهربان و آدرس soda.LoxBlog.com لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





    نويسندگان


ورود اعضا:

خبرنامه وب سایت: